വീണ്ടും ഒരു പ്രണയദിനം കൂടെ വരവായി. "അതിന് എനിക്കെന്താ?" എന്നാവും എന്റെ ആദ്യ ചോദ്യം. ആദ്യം തൊട്ടെ പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്കായി ഒരു ദിനം എന്നുള്ള കണ്‍സപ്റ്റ് എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അത്ര “സ്പെഷ്യല്‍” ആയി കാണേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ ഈ പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്ക്? വാലന്റൈന്‍സ് ഡേ കാര്‍ഡുകളും സമ്മാനങ്ങളുമൊക്കെ എന്തിനാണ്? മറ്റൊരു ദിവസം പോലെ തന്നെയല്ലെ ഈ ദിവസവും? ഇതൊന്നും പോരാഞ്ഞ് മൊബൈല്‍ കമ്പനികള്‍ വക ഓഫറും കുന്തവും കൊടചക്രവും വേറെ. ആരും സംശയിക്കേണ്ട. ഞാന്‍ ശിവസേനക്കാരനൊന്നുമല്ല! എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ പ്രേമിക്കുന്നവര്‍ക്ക് എല്ലാ ദിവസവും ഒരു പോലെയായിരിക്കും. അവര്‍ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ദിവസം കൊടുക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല. ഇത് വെറുതെ “ഷോ”.. ഞാനും ഈ ഷോയുടെ ഭാഗമാവുകയാണ്.
ഈ കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി അഞ്ചാം തീയതി ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു. ഇനി ഒരു ക്ലാസ്‌റൂം പഠനം ഉണ്ടാവുമോ എന്നുറപ്പില്ല. നീണ്ട പത്തൊമ്പത് വര്ഷങ്ങള്, ചിലര്‍ക്ക് ഇരുപതും, ചിലര്‍ക്ക് ഇരുപത്തൊന്നും വര്‍ഷം ഉണ്ടായിരുന്നു പഠനം. തോറ്റതൊന്നുമല്ല കേട്ടോ. അവര്‍ എഞ്ജിനീയറിങ്ങും എല്‍. എല്‍. ബിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വന്നവരാണ്. അപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു വന്നത് ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ കാര്യം. ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് ചുമ്മാ ഇരിക്കവെ ആണ് ഒരു ചര്‍ച്ച ആരംഭിച്ചത്, ഇത്രനാളത്തെ സ്കൂള്‍ - കോളേജ് ജീവിതത്തില്‍ എത്ര പേരോട് “ഒരു ഇത്” തോന്നിയിട്ടുണ്ട് എന്ന്. പ്രേമം തന്നെയാവണമെന്നില്ല. ഒന്നാം ക്ലാസിലെ ചിലരെ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കാറില്ലേ? അന്നേ പ്രേമം തുടങ്ങി എന്നൊന്നും പറയാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. എന്തോ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നിയ കഥാപാത്രങ്ങള്‍. അവരിലെ എന്തെങ്കിലും ചില പ്രത്യേകതകള്‍, അല്ലെങ്കില്‍ കഴിവുകള്‍, ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നിയ കഥാപാത്രങ്ങള്‍.
രസകരമായ ഒരുപാട് അനുഭവങ്ങള്‍ കേട്ടു. അതില്‍ നിന്നൊക്കെ മനസിലായ ഒരു ചെറിയ സംഗതി - ചേച്ചിമാരെ സൂക്ഷിക്കുക! അവര്‍ പ്ലാനില്‍ അടുത്ത് കൂടി ഓരോ പേരുകള്‍ ചോര്‍ത്തിയെടുക്കും, പിന്നെ ഇടയ്‌ക്കിടെ കളിയാക്കലാണ്. സ്കൂളില്‍ നിന്നും വരുമ്പോള്‍ ചോദിക്കും ഇന്ന് “നിന്റെ” ****** എന്ത് പറഞ്ഞു? നിന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചോ? എങ്ങാനും കഷ്ടകാലത്തിന് ചിരിച്ചു എന്നെങ്ങാനും പറഞ്ഞാല്‍ ഠിം! കഴിഞ്ഞു. അന്നത്തെ ദിവസം പിന്നെ ഒരു രക്ഷയുമില്ല. ഇതൊക്കെ പക്ഷെ ഞങ്ങള്‍ ചെറിയ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോളുള്ള കലാപരിപാടികളാണ്. കുറച്ച് വലിയ ക്ലാസിലെത്തിയാല്‍ പിന്നെ ആരും ഇതൊന്നും ചോദിക്കാറില്ല.
പിന്നെയുള്ളത് കൂട്ടുകാരുടെ കളിയാക്കലുകളാണ്. ചേച്ചിമാരെ പോലല്ല കൂട്ടുകാര്‍. അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ പറയുകയാണ് (അനുഭവമെന്നാല്‍ കളിയാക്കിയിട്ടുമുണ്ട്, ഇങ്ങോട്ട് കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ട്), ഒരു ഭയങ്കരമായ പ്ലാനിങ്ങിന്റെ പരിണാമഫലമാണ് കളിയാക്കല്‍. ആദ്യം ചെയ്യുന്നത് നമ്മുടെ “ഇര”യെ കണ്ടെത്തുകയാണ്. മിക്കവാറും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ഒതുങ്ങി കൂടുന്ന സ്വഭാവക്കാരനാവും ഇര. അതുമല്ലെങ്കില്‍ പെണ്‍‌കുട്ടികളെ കുറിച്ച് പൊതുവായി വലിയ അഭിപ്രായമൊന്നുമില്ലാത്തവര്‍. ഏതെങ്കിലും ഒരു പെണ്‍‌കുട്ടി ഉണ്ടാവും അവനോട് സംസാരിക്കുന്നത്. ഇനി സംസാരിക്കണം എന്ന് തന്നെയില്ല. താഴെ വീണ ഒരു ബുക്ക് എടുത്ത് കൊടുക്കകയോ അതുമല്ലെങ്കില്‍ ചുമ്മാ ഒന്ന് നോക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ മതി. അതോടെ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു തീരുമാനമായി. പ്ലസ് 2 പഠിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കുള്ള അനുഭവം പറയാം. പൊക്കം കുറവായതിനാല്‍ ഒരു ബെഞ്ചിന്റെ അറ്റത്തായിട്ടാണ് എന്റെ സ്ഥാനം. അക്കൌണ്ടന്‍സിയിലെ ചില കണക്കുകളില്‍ സംശയങ്ങളുണ്ടാവും. ഒരറ്റത്ത് ഇരിക്കുന്ന അവസ്ഥയില്‍ എന്റെ നേരെ എതിരെയുള്ള ഗീതു എന്ന കുട്ടിയില്‍ നിന്നും ബുക്ക് വാങ്ങി ഞങ്ങള്‍ നോക്കാറുണ്ട്, ചിലപ്പോള്‍ എന്റെ ബുക്ക് അവള്‍ക്കും കൊടുക്കാറുണ്ട്. പോരാത്തതിന് ഞങ്ങള്‍ രണ്ട് പേരും കണക്ക് ഓപ്ഷന്‍ എടുത്തവര്‍. കണക്ക് ക്ലാസിലെ കുട്ടികളുമായി മറ്റ് വിഷയങ്ങള്‍ ഓപ്ഷന്‍ എടുത്തവരേക്കാള്‍ കൂട്ടായിരുന്നു. സ്വഭാവികമായും ഗീതുവും എന്റെ നല്ലൊരു സുഹൃത്ത് ആയിരുന്നു, ഇപ്പോഴും അതെ.. അന്ന് അവളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞ് കൂട്ടുകാര്‍ ഒരുപാട് കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. രസകരമായ സംഗതി എന്തെന്നാല്‍ കളിയാക്കല്‍ കേട്ട് കേട്ട് ഒടുവില്‍ ശരിക്കും പ്രേമിച്ച ആളുകളുടെ കഥയും ഇല്ലാതില്ല!
എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പാട്ട് പാടുന്നവരായിരുന്നു പ്രധാന “വീക്ക്നെസ്”. പണ്ട് തൊട്ടെ പാട്ട് പാടുന്നവരെ വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു, ഒരല്പം ബഹുമാനം കലര്‍ന്ന ഇഷ്ടം. മീര എന്നൊരു കുട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു സ്കൂളില്‍. അതിന് ശരിക്കും കൃഷ്ണന്റെ ഭക്തയായ മീരയുടെ ഒരു ഇമേജ് ആണ് ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നത്! അതിന് കാ‍രണമുണ്ട്. അത് ഒരിക്കല്‍ ഫാന്‍സി ഡ്രസ്സ് മത്സരത്തില്‍ ഭക്തമീരയുടെ വേഷം കെട്ടിയാണ് വന്നത്. പിന്നെ നന്നായി പാടുമായിരുന്നു. പക്ഷെ മിക്കവാറും പാടാറുള്ളത് കൃഷ്ണഭക്തിഗാനങ്ങളും! എന്നെ കുറ്റം പറയാനൊക്കുമോ?
മറ്റൊരു ഇഷ്ടം മുടിയാണ്. “മീശമാധവനി”ല്‍ കാവ്യ മാധവന്റെ മുടി പോലത്തെ മുടി! പക്ഷെ അങ്ങനെ മുടിയുള്ള ചുരുക്കം ചിലരെ കണ്ടതായെ ഓര്‍മ്മയുള്ളു. ആരുടെയും പേരോര്‍ക്കുന്നുമില്ല.
ചിലരുടെ മുഖം കൊണ്ടും ചിലരുടെ സ്വഭാവം കൊണ്ടും ഇഷ്ടമായവര്‍ ഉണ്ട്. മുഖം എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ആദ്യം ശ്രദ്ധിക്കുക കണ്ണാണ്. ചിലരുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് ഒരു വല്ലാത്ത തിളക്കം ഉണ്ടാവും. ചിലരുടെ കണ്ണാവട്ടെ ഉറക്കം തൂങ്ങിയും ഇരിക്കും. തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകാരെ ആണ് എനിക്ക് ഇഷ്ടം. സ്വഭാവത്തിന്റെ കാര്യം അങ്ങനെ വിശദമാക്കാനാവില്ല. ആര്‍ക്കും പ്രത്യേകത നല്‍കാതെ എല്ലാവരോടും കൂട്ടുകൂടുന്ന ചിലരുണ്ട്. എല്ലാത്തിലും പ്രധാനം പെരുമാറ്റമാണല്ലോ. ആരും കുറ്റം പറയാത്ത നല്ല രീതിയില്‍ പെരുമാറുന്ന കുറച്ച് പേരും ഉണ്ട്. ഇപ്പോള്‍ എന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്ന വിനീത എന്ന സുഹൃത്തിന്റെ പേര് ഈയവസരത്തില്‍ പറയാതിരിക്കാനാവില്ല.
ചിരിയെ പറ്റി പറയാതെ ഈ പോസ്റ്റ് പൂര്‍ണമാവില്ല. കുറച്ച് നാള്‍ മുമ്പ് ഞാന്‍ “തെറ്റുകള്‍“ എന്നൊരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടിരുന്നു. അതിലെ ചില വരികള്‍ ഇവിടെ ആവര്‍ത്തിക്കട്ടെ - മുഖത്ത് എന്നും ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടാവും. നിങ്ങള്‍ എത്ര വിഷമിച്ചിരിക്കുകയാണേലും ആ മുഖമൊന്നു കണ്ടാല്‍ മതി, എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും എങ്ങോ പോയിരിക്കും. അങ്ങനെ ചില ആളുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു ഈ പത്തൊമ്പത് വര്‍ഷത്തിനിടയില്‍.
എല്ലാ കാമുകീകാമുകന്മാര്‍ക്കും ആശംസകള്‍.. വാലന്റൈന്‍സ് ഡേ സ്പെഷ്യല്‍ ആയിട്ടല്ല.. നിങ്ങളുടെ ജീവിതം എന്നും സന്തോഷത്താല്‍ നിറയട്ടെ..!
പത്തൊമ്പത് വര്ഷങ്ങള് നീണ്ടു നിന്ന ക്ലാസ്‌റൂം പഠനം.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഉച്ച കഴിഞ്ഞ് ചുമ്മാ ഇരിക്കവെ ആണ് ഒരു ചര്‍ച്ച ആരംഭിച്ചത്, ഇത്രനാളത്തെ സ്കൂള്‍ - കോളേജ് ജീവിതത്തില്‍ എത്ര പേരോട് “ഒരു ഇത്” തോന്നിയിട്ടുണ്ട് എന്ന്.
ഒരു തിരിഞ്ഞുനോട്ടം..
നന്നായിട്ടുണ്ട് അളിയാ... ജീവചരിത്രം തന്നെ... കൊറച്ചു കൂടി ആഴത്തില്‍ പറയമാരുന്നില്ലേ... അല്ല സ്നേഹത്തെ കുറിച്ചേ...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂkollaam kollaam ..nannayitundd...ethanee Meera?? last name koodi paranjirunenkil adutha 'era'ye kittiyeene :D..anyway, keep going...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവിഷ്ണുവിനോടും പാര്‍വതിയോടും എനിക്ക് ഒന്ന് മാത്രമേ പറയാനുള്ളൂ..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ“ഡോണ്ട് ഡൂ.. ഡോണ്ട് ഡൂ..”